Leuk! Een nieuwe sponsor erbij! Dankzij Olympia in Hasselt kan ik in de toekomst mijn krachttrainingen afwerken in een mooie ruime fitnesszaal. Kracht is immers ook een belangrijke factor om beter te kunnen presteren in het afstandslopen. Met de hulp van Maarten Thysen die me een individueel krachtschema opmaakt en de steun van Olympia zal ik nu mijn kracht kunnen verbeteren. Bovendien kan ik gebruik maken van de cardiotoestellen om alternatieve trainingen te doen en eens een loopje maken op de loopband wanneer de weersomstandigheden slecht zijn. Een dikke merci Olympia!!!
0 Reacties
Na een eerste positieve ervaring te hebben opgedaan in Nederland tijdens de Sylvestercross in Soest op oudejaarsdag, staan opnieuw twee Nederlandse wedstrijden op het programma de komende weekends. Ik kan haast niet meer wachten om er van start te gaan! De halve marathon in Egmond is in 41 jaar tijd uitgegroeid tot een van de populairste en meest massale lopen van Nederland. De grootste aantrekkingskracht van deze halve marathon is ongetwijfeld de variatie in het parcours met daarbij het mooie traject door het Noordhollands Duinreservaat als hoogtepunt. Dus geen saaie wedstrijd met enkele keren dezelfde ronde! Daarenboven is er elk jaar een sterk internationaal deelnemersveld met de Keniaanse wereldtop en dit naast de top van de Nederlandse wegatletiek, welke bij de vrouwen toch wat sterker is dan deze in België. Zie hier de startlijsten. Dus ja, het wordt alleszins al weer een mooie ervaring door er gewoonweg te starten! Wat de doelen zijn is moeilijk echt te zeggen mits het geen wedstrijd is om een PR te lopen omwille van een groot stuk op het strand (wel redelijk vast zand). Eveneens is het al een poos geleden dat ik nog een langere wedstrijd heb gedaan en we niet specifiek hebben getraind voor deze afstand. Het belangrijkste zal dus zijn om een goed tempo te vinden en een aangenaam gevoel eraan over te houden! Morgen vertrekken we al samen met een paar mannelijke Belgische lopers om zo daar 's avonds op het gemak te dineren en uitgerust zondagmiddag te starten. Het leuke daarvan is dat je veel nieuwe mensen uit de atletiekwereld leert kennen :-) De week erna start ik in de Abdijcross in Kerkrade welke deel uitmaakt van het Nederlandse Lotto Cross Circuit. Volgend jaar zal hier het NK cross gehouden worden. Na de veldloop in Soest kreeg ik van de organsatie van Kerkrade de mooie kans om deel te nemen in deze sterk bezette cross. Na het zien van de startlijsten belooft het weer een leuke harde wedstrijd te worden! De omloop is ongeveer 7,5km, wat wil zeggen langer dan alle crossen voor vrouwen in België! Dit is voor mij ook een doorslaggevende factor om in de toekomst meer in Nederland te gaan lopen. Ik ben eens benieuwd! Het parcours blijkt zeer zwaar te zijn, maar dat is voor iedereen zo en een goede trainingsprikkel in functie van de zomer!
We zijn weer gesteld! Bedankt Time 2 run voor de ontzettend goede trainingsschoentjes! Normaal krijg ik spikes van hun, maar deze waren nog zo goed al nieuw, vandaar... Niettemin ben ik gefascineerd door mijn nieuwe Nike's Vomero +8 Shield. Met reflective elementen en waterafstotende laagjes blijven mijn voetjes nu droog en zichtbaar tijdens natte en/of donkere loopjes! Getest en goedgekeurd!!! Verder heb ik besloten om dit weekend mijn titel van vorig jaar op de ROBA cross te Wespelaar niet te verdedigen. Langs de ene kant vond ik het jammer om niet te lopen op de clubveldloop, maar langs de andere kant zijn we van mening dat een paar goede zware trainingsweken zonder wedstrijd gaan renderen op betere resultaten op langere termijn. We hebben dus zeker niet stil gezeten dit weekend! Vroeger zou ik dit nooit gekunnen hebben, maar nu ben ik blij met de beslissing die we genomen hebben mits de trainingsresultaten de laatste week echt wel de goede richting uitgaan. Mijn eerst volgende wedstrijd staat nog niet 100% vast, alhoewel de Crosscup in Brussel normaal wel in mijn programma staat. Een dikke proficiat aan alle winnaars vandaag in Wespelaar en eigenlijk aan alle (ROBA)-atleten die weer geknokt hebben voor wat ze waard zijn!!!
Graag wil ik een nieuw teamlid voorstellen. Emilie Schollaert, sportpsychologe, zal me in de toekomst helpen met het mentale aspect. Hier kan u wat meer informatie over haar vinden. Ik ben ervan overtuigd dat we een goede samenwerking tegemoet gaan en het zal me helpen om op termijn mijn prestaties te verbeteren. "Mental training" is tegenwoordig niet meer weg te denken uit de sportwereld en het kan alleen maar helpen om je potentieel als sporter optimaal te benutten! Alvast bedankt Emilie voor de steun en ik kijk uit naar onze verdere samenwerking!!!
Wake me up when it's all over! Yes, IT'S OVER! Het liefst van al had ik tijdens mijn revalidatieproces maanden geslapen en pas nu ontwaakt... Het liedje "Wake me up" van Avicii heb ik ondertussen al honderden keren gedraaid en het gaf me steeds weer energie om verder te zetten. Na lange zware maanden kan ik eindelijk terug "opstaan" en zondag trachten een mooie rentree te maken. En dit dan ook nog voor eigen volk, mooier had ik niet kunnen dromen... Of misschien toch wel, in betere weersomstandigheden ;-) "Feeling my way through the darkness Guided by a beating heart I can't tell where the journey will end But I know where it starts They tell me I'm too young to understand They say I'm caught up in a dream Well life will pass me by if I don't open up my eyes Well that's fine by me So wake me up when it's all over When I'm wiser and I'm older All this time I was finding myself And I didn't know I was lost" Hier nog een korte voorbeschouwing op de running.be site. Ik ben al weken aan het popelen om er een mooie dag van te maken. Alvast bedankt aan de vele succeswensen! De steun van familie, vrienden en niet te vergeten mijn nieuwe collega's van de Kunsthumaniora in Hasselt geven me een geweldige mentale boost! En last but not least, al de mensen die me zo ontzettend goed begeleiden: Luk, Vincent, Maarten, Raf,... Merci! Let's run now !!!!!!!!!!!!!!!
Graag wil ik mijn nieuwe manager voorstellen, Eeuwe van der Meulen. Ik ben heel blij dat hij het Team komt aanvullen en kijk uit naar een leuke samenwerking. Eeuwe is van Nederlandse afkomst en fungeert als manager van een tal van Keniaanse topatleten. In dit artikel vind je meer info over hem. Bedankt Eeuwe voor de overeenkomst en op nu naar goede resultaten!!!
Geleerd, héél veel heb ik geleerd de voorbije 2 maanden! En ik ben sterker geworden, vooral op mentaal vlak. Het heeft dus misschien zo moeten zijn... en elke sporter wordt hier wel eens mee geconfronteerd, al denk je voortdurend: "Mij overkomt het niet!" Tot op het moment dat het opeens zo helemaal uit het niets opduikt: "een ernstige blessure"... Het is daarom al even geleden dat ik nog iets heb gepubliceerd op mijn website. Ten eerste omdat ik gewoon niet goed wist hoe ik mijn huidige bezigheden/gevoelens moest verwoorden, en ten tweede omdat ik de "atletiekfocus" even wou verminderen. Dit laatste wil niet zeggen dat ik minder gemotiveerd ben of mijn doelen "verlaagd" heb, integendeel! In het begin was het hard, ontzettend hard... Ik herinner me nog heel goed de woorden die ik tegen kiné Maarten Thysen zei twee dagen nadat ik de zilveren medaille op het Vlaams Kampioenschap 1/2 marathon behaalde: "Maarten, zeg iets! Wat is het, waarom ben ik zoooooo stijf?" Waarop Maarten: "Het is niet musculair, ook niet neurologisch." "Is het bot?" reageerde ik geschrokken. Het antwoord van Maarten wilde ik eigenlijk niet horen. Na overleg met sportdokter Vincent Vanbelle onderging ik een botscan (en iets later een MRI) en was het verdict pijnlijk. Een beginnende stressfractuur aan de femur (dijbeen). Het localiseerde zich aan de mediale kant, op het bovenste 1/3 van het bot. Een blessure die meer voorkomt dan dat men zou vermoeden en blijkbaar zeer moeilijk te diagnosticeren is. Gelukkig waren we er zeer snel bij, want dit zou je een heel jaar aan de kant kunnen houden. Nu weet ik ook waarom ik tijdens de 1/2 marathon de laatste 10km niet meer soepel liep. De week voorafgaand aan de wedstrijd had ik eveneens al een stijf gevoel in de rug, de heup en het bovenbeen, doch ik had op dat moment niet door dat het kwaad kon en dacht dat dat het gevolg was van de laatste zware trainingssessies. Maarten en Vincent legden me loopverbod op en bijgevolg heb ik een "loopvrije" hoogtestage in Sankt Moritz achter de rug (hier wat foto's, een uitgebreid verslag van de stage volgt later nog). Dit was mentaal een zware dobber, zeker wanneer ik alle atleten dagelijks aan het werk zag. Gelukkig had ik een super toffe compagnie op stage die me door een door steunden. Ook het hotel waar we logeerden was op en top en ik moet zeggen dat ik nog nooit zo hard getraind heb (ook een manier om me af te reageren). "Alternatief" trainen, nooit geweten dat het zo vermoeiend kan zijn. Meestal deed ik een 3-tal trainingen per dag, soms meer, en ook al eens minder. Ik denk dat ik het meeste bezig was van iedereen daar. Fietsen, aquajoggen, stabilisatie, kracht,..., het waren mijn dagelijkse bezigheden. Ik voel me momenteel zo "uithoudingsgetraind" en ben er echt van overtuigd dat het een serieuze meerwaarde is in het programma van iedere afstandsloper. En tegenwoordig ben ik zeker niet de enige. Kijk naar de Belgische revelatie van het zomerseizoen. Een jaar geleden kampte hij met een stressfractuur en was 2-3 maanden "out". Een voorbeeld..., zoals ook de nieuwe wereldkampioen op de 10.000m, Mo Farah, wie eveneens het aquajoggen al ontelbare keren heeft doorstaan. Aan van die dingen trek ik me enorm op. Misschien dat het nog niet een "onmiddellijk" effect teweegbrengt, maar zeker op langere termijn zal ik wellicht hier voordeel uithalen. En ja, 90 minuten al lopend in dat water vertoeven is saai! Gelukkig kan ik ondertussen "lopen" op de beats dankzij mijn nieuwe waterresistente MP3-speler :-) Wat de juiste oorzaak is van mijn kwetsuur is natuurlijk moeilijk te zeggen. Waarschijnlijk een samenspel van verscheidene factoren (stijfheid, mechanisch onevenwicht, harde ondergrond, veel wedstrijden en trainingskm's,...). Dus het toeschrijven aan één specifieke factor is haast onmogelijk. En ja, had ik dit niet of dat wel gedaan dan was het misschien niet zover gekomen, of toch wel... Je weet het niet. Uiteindelijk ben ik slechts net twee jaar met atletiek bezig en moet ik iets minder "alles zo snel mogelijk" willen. Het duurt jaren vooraleer je aan je top zit, dus haast en spoed is niet goed... Een voordeel dat misschien nu in mijn nadeel heeft gespeeld is dat ik fysiologisch heel veel belasting aankan. Het probleem is dat je lichaam tijdens het lopen jammer genoeg ook mechanisch sterk belast wordt. Voor een 2-jarige loopster is mijn mechanische belastbaarheid eveneens uitzonderlijk, maar iedereen heeft uiteraard grenzen. Als atleet is de kunst om die grenzen op te zoeken, af te tasten en juist op die limiet te zitten. Je moet je lichaam leren kennen en hoe meer jaren loopervaring, hoe beter je weet wat je kan optimale belasting is. Daarom is het bij mij nog even zoeken. En wie niet waagt, niet wint... Het is natuurlijk jammer dat ik mijn persoonlijke besttijden op de piste deze zomer niet heb kunnen verbeteren, wat zeker gerealiseerd zou zijn wanneer ik blessurevrij had kunnen blijven gezien de laatste pistetrainingen en de stevige basis die ik gelegd had deze winter. Nu het zij zo, volgende zomer extra dikke PR's lopen dan ;-) Ondertussen heb ik een heel aantal dingen leren te relativeren en meer respect voor mensen die het veel moeilijker hebben. Want eigenlijk ben ik toch wel een gelukzakje. Bovendien heb ik meer dan anders genoten van "familiemomenten". Ik hoefde me dan ook niet schuldig te voelen om al eens iets langer een terrasje doen, er was immers geen wedstrijd waar ik moest "staan", al had ik uiteraard wel anders gewild. Eén van de hoogtepunten was de fietstocht van Hasselt naar zee (Knokke-Heist) samen met mijn meter. Terwijl iedereen ons voor zot verklaarde dat we met onze oude stadsfiets 220km gingen afleggen op zo ongeveer de warmste dagen van het jaar, hebben we toch nog maar eens de "girl power" getoond. Na een dagje recup aan zee kreeg ik weer de volle lading commentaar van het thuisfront dat ik alleen zou terugkeren op 1 dag. Het is toch maar gelukt en thuis waren ze toch fier, want ik werd met Cava onthaald bij mijn thuiskomst :-) Het fietsen vind ik tegenwoordig zo leuk dat ik me een nieuw mooi wit fietsje van Specialized heb aangeschaft dankzij de goede raad van een echte kenner, mijn broer Bart. Nu kan ik volle bak vlammen! Graag wil ik toch wel iedereen bedanken die me in deze moeilijke periode heeft opgepept, zoals mijn naaste familie, vrienden, Luk, Maarten, Vincent, Raf en Stijn. Ook weeral bedankt aan Rudi van Sports2 voor de nieuwe bevoorrading sportdrank. Dit maakt het mogelijk om hard te blijven trainen. Daarnaast vind ik het ontzettend fijn dat Stad Hasselt een steentje bijdraagt voor de vele trainingen in het water. Momenteel werken we met het hele team aan de opbouw en kan ik me al plaatsen onder de noemer "start-to-runner" :-) Wat de eerst volgende wedstrijd gaat zijn staat nog niet 100% vast, maar ik zal er weldra weer staan, wees maar gerust! I will be back soon!!!
Hier al wat fotootjes van een super toffe hoogtestage in Sankt Moritz. Een uitgebreid verslag volgt later.
Twee wedstrijden en dus 25km tempowerk op 20 uur tijd is niet te onderschatten. We beschouwen het dan ook als een goede test om eens te zien hoe ik reageer op zulke omstandigheden als we in de toekomst gaan werken naar de volledige marathon. Na het BK 10.000m in Duffel op zaterdagavond zal ik dus zo goed mogelijk trachten te recuperen om de dag erop in de namiddag reeds klaar te staan voor een 15km lange stratenloop doorheen het mooie Brugge. Het nuttigen van een energierijke recoveryshake (mix van koolhydraten en gehydroliseerde eiwitten) van mijn sponsor Sports2 onmiddellijk na het BK zal me helpen om dit te verwezenlijken. Het belangrijkste dit weekend is uiteraard het BK op de piste. Het zal een leuke strijd worden voor de ereplaatsen en al ben ik niet de topfavoriete, toch voel ik al wat druk om een goede prestatie neer te zetten onder andere door de voorbeschouwing op de site van de Vlaamse Atletiekliga. De voornaamste tegenstanders zijn Gamachu Feriwhat (Belgisch kampioen 10.000m in 2012), Els Rens (Belgisch kampioen halve en volledige marathon in 2012) en Hanna Vandenbussche (Belgisch kampioen 10.000m in 2011), al mag de rest van het deelnemersveld zeker niet onderschat worden! Het lopen van 25 rondjes op een piste is mentaal een zware opdracht, dat heb ik vorig jaar al gemerkt toen ik deze proef voor het eerst ondernam. Daarbij komt nog het feit dat het een Belgisch kampioenschap is en het bijgevolg hoogst waarschijnlijk een tactische race zal worden. Tijden zijn niet zo belangrijk zaterdag, het zijn de plaatsen die tellen! Al ben ik wel al aan het rekenen geslaan en dit heb ik wellicht van geen vreemden... (voor degenen die het niet wisten: mijn mama is regentes Wiskunde). Maar ik ben er klaar voor! De laatste pistetraining deze week heeft me het nodige vertrouwen gegeven en ik ga er volledig voor! En één ding is zeker: de piste in Duffel zal beter zijn dan de piste in Kenya :-) Daarnaast kijk ik met volle teugen uit naar zondag. Na de geslaagde opener op de 10 miles in Antwerpen wil ik in Brugge terug het podium opkruipen. Ik heb een aantal wedstrijden aangestipt van deze populaire DVV running tour. Eigenlijk heb ik Brugge nog nooit echt bezocht. Dus ik zal dubbel zo veel kunnen genieten, al mag ik natuurlijk niet "te lang" stilstaan bij de mooie plaatsjes tijdens het lopen. Dat houden we best voor later ;-)
Eigenlijk weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen... daarom heb ik ook zo lang gewacht om een verslagje van deze fantastische hoogtestage te schrijven. Alles is hier gewoon geweldig en het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ik hier goed kan trainen wat zeker en vast het geval is. Alle trainingen heb ik prima kunnen afwerken en het gevoel zit zeer goed! Piste, tempo's, duurloopjes, recuperatieloopjes en heuvels, een heleboel hebben we hier gedaan en de heuvels moeten we hier niet ver gaan zoeken! In België zal ik geen heuvel meer zien ;-) Ook is het zalig dat ik hier practisch geen enkele training alleen moet doen. Altijd heb ik gezelschap van Scola, een plaatselijke atlete die ik hier vorig jaar heb leren kennen, en Paul, beter gekend als Pity Pity. Hij is mijn pacemaker voor het snellere werk en trainen met hem maakt me veel sterker en met hem altijd fun verzekerd! Naast de trainingen heb ik hier weer aan tal van toffe nieuwe mensen leren kennen, zoals Janet Achola en Mohammed Mustafa (twee buitenlandse topatleten), plaatselijke uitstekende lopers, Barbara (de dochter van Peter die hier Kerioview, het prachtige hotel in stand houdt), een aantal Belgische toppers,... Het is gewoon genieten!!! Kerioview is een uitstekende plaats om te verblijven. Een geweldig mooi uitzicht, een fantastische bediening en een mix van een Westerse en Keniaanse keuken. Ugali (een maïspap die alle Keniaanse lopers dagelijks eten) is hier mijn dada, maar ook havermoutpap, sappige mango's en ander fruit, pannekoeken, milkshakes en zelfs ijsjes kan ik hier regelmatig verorberen. En het is hier allemaal zo lekker :-) Het enige spijtige was dat mijn trainer Luk toch niet kon afkomen. Daarentegen train ik voor hem dubbel zo hard zodat als ik terug ben hij me echt in "shape" kan zien! De eerste tien dagen was er wel een andere trainer hier, Henri Salavarda, die hier met een groepje van Belgen verbleef. Daarnaast loopt er altijd nog Renato Canova rond, een bekende trainer die onder andere Florende Kiplagat begeleidt, één van de beste vrouwelijke marathonloopsters van het moment (besttijd: 2u18). Het was zalig om haar persoonlijk te ontmoeten (zie foto hieronder). Ja, en dan de levende legende van de Keniaanse lopers, Brother Colm. Het was een waar genoegen om samen met hem te dineren en te praten over allerlei zaken en dus niet alleen lopen. Zo een lieve man! Jammer genoeg vertrek ik morgen terug naar ons eigen landje. Ik zou hier echt willen blijven. Plannen om binnen een paar maanden terug te komen spoken al door mijn hoofd. Love Kenya, I will come back!!!
|