Eigenlijk weet ik gewoon niet waar ik moet beginnen... daarom heb ik ook zo lang gewacht om een verslagje van deze fantastische hoogtestage te schrijven. Alles is hier gewoon geweldig en het allerbelangrijkste is natuurlijk dat ik hier goed kan trainen wat zeker en vast het geval is. Alle trainingen heb ik prima kunnen afwerken en het gevoel zit zeer goed! Piste, tempo's, duurloopjes, recuperatieloopjes en heuvels, een heleboel hebben we hier gedaan en de heuvels moeten we hier niet ver gaan zoeken! In België zal ik geen heuvel meer zien ;-) Ook is het zalig dat ik hier practisch geen enkele training alleen moet doen. Altijd heb ik gezelschap van Scola, een plaatselijke atlete die ik hier vorig jaar heb leren kennen, en Paul, beter gekend als Pity Pity. Hij is mijn pacemaker voor het snellere werk en trainen met hem maakt me veel sterker en met hem altijd fun verzekerd!
Naast de trainingen heb ik hier weer aan tal van toffe nieuwe mensen leren kennen, zoals Janet Achola en Mohammed Mustafa (twee buitenlandse topatleten), plaatselijke uitstekende lopers, Barbara (de dochter van Peter die hier Kerioview, het prachtige hotel in stand houdt), een aantal Belgische toppers,... Het is gewoon genieten!!! Kerioview is een uitstekende plaats om te verblijven. Een geweldig mooi uitzicht, een fantastische bediening en een mix van een Westerse en Keniaanse keuken. Ugali (een maïspap die alle Keniaanse lopers dagelijks eten) is hier mijn dada, maar ook havermoutpap, sappige mango's en ander fruit, pannekoeken, milkshakes en zelfs ijsjes kan ik hier regelmatig verorberen. En het is hier allemaal zo lekker :-)
Het enige spijtige was dat mijn trainer Luk toch niet kon afkomen. Daarentegen train ik voor hem dubbel zo hard zodat als ik terug ben hij me echt in "shape" kan zien! De eerste tien dagen was er wel een andere trainer hier, Henri Salavarda, die hier met een groepje van Belgen verbleef. Daarnaast loopt er altijd nog Renato Canova rond, een bekende trainer die onder andere Florende Kiplagat begeleidt, één van de beste vrouwelijke marathonloopsters van het moment (besttijd: 2u18). Het was zalig om haar persoonlijk te ontmoeten (zie foto hieronder). Ja, en dan de levende legende van de Keniaanse lopers, Brother Colm. Het was een waar genoegen om samen met hem te dineren en te praten over allerlei zaken en dus niet alleen lopen. Zo een lieve man!
Jammer genoeg vertrek ik morgen terug naar ons eigen landje. Ik zou hier echt willen blijven. Plannen om binnen een paar maanden terug te komen spoken al door mijn hoofd. Love Kenya, I will come back!!!